Tuinen van Weldadigheid - Veenhuizen

Vandaag zijn we naar de Tuinen van Weldadigheid geweest. Deze tuinen zijn in het najaar van 2007 opgezet door  Lambert Sijens en Jolanda Loonstra. Op deze bijzonder historische plaats, omzoomd door bos en majestueuze beuken- en eikenlanen, vind je een bijzondere groententuin. Bijzonder in die zin dat er allerlei producten geteeld worden die je in de winkel niet kunt vinden. Omdat ze vergeten zijn, exotisch of gewoon nog niet ontdekt. 
Je vindt er een boomgaard met oude rassen; een kleinfruitdoolhof met vele historische bessensoorten, een haagbeukdoolhof,  een kruidentuin voor zowel de keuken als de apotheek, een grote vijver, een bloemenpluktuin en twee tunnelkassen.

 

Vooral het vijvertje vond ik geweldig!

Heerlijk om tussen al die mooie planten en bloemen te lopen, te ruiken en uiteraard te fotograferen!

 

 Tientallen prachtige vlinders die maar nauwelijks tijd hadden om even voor mij stil te zitten.

Ik zag zo ontzettend veel insecten! Helemaal blij dat ik in het jaar van de bij er zoveel zag (de bijen hebben het erg moeilijk in deze tijden van intensieve landbouw met bestrijdingsmiddelen) fotografeerde ik er op los om "een homage" aan de bij te doen.

Thuisgekomen wilde ik de soortnamen erbij zoeken, en tot mijn verbazing heb ik dus geen enkele bij gefotografeerd. Zelfs geen hommel of wesp.. nee het zijn allemaal zweefvliegen! Zweefvliegen doen aan "mimicry" , oftewel ze vermommen zich als een gevaarlijke / giftige soort. Zweefvliegen steken echter helemaal niet! Ze maken echter dan ook geen honing in tegenstelling tot bijen en wespen.

Ik denk dat ik al heel wat keren in mijn leven zweefvlieg voor een bij of wesp heb aangezien.. Maar goed niet minder mooi dus hier alsnog de foto's :-)

 Citroenpendelzweefvlieg

 Kleine Bijvlieg

Kleine Bijvlieg  &  Blinde Bij  

 Doodshoofdzweefvlieg

 Doodshoofdzweefvlieg & (ik denk) Kleine Bijvlieg

Er is een zelfhulpkraam van de Tuinen van Weldadigheid in Veenhuizen zelf waar je groente kan kopen. Helaas zat er niet iets bij wat ik wilde hebben, maar wie weet een volgende keer!

We zijn daarna Veenhuizen zelf ingelopen. Tot voor kort had ik nooit van dit dorp gehoord en de historie ervan. Het blijkt dat Veenhuizen oorspronkelijk een veenontginningsdorp was. In 1823 veranderde het aanzien van het dorp volledig toen er drie grote gestichten voor bedelaars, landlopers en wezen werden gebouwd.

De Maatschappij van Weldadigheid (hier komt dan ook de naam van de tuinen vandaan) wilde de armen door middel van arbeid op het land en in de vervening heropvoeden. Aanvankelijk bood men arme gezinnen uit de grote steden de gelegenheid vrijwillig naar Drenthe te komen en zich daar in koloniën te vestigen. Het idee hierachter was dat men zo als boer een nieuw bestaan kon opbouwen. Omdat blijkbaar niet iedereen uit vrije wil deze oplossing wilde kiezen, bouwde de Maatschappij in Ommerschans en Veenhuizen grote vierkante dwanggestichten.

Sinds 1970 leven er in Veenhuizen geen 'verpleegden' meer. Het dorp telt echter nog steeds drie strafinrichtingen, waarin in totaal ruim 1.000 gedetineerden vastzitten. Veenhuizen is pas sinds 1981 vrij toegankelijk. Daarvoor mochten – naast de gevangenen - alleen het gevangenispersoneel en hun gezin het dorp in. Wie met pensioen ging of een baan buiten Veenhuizen vond, moest verhuizen.

Een van de gestichten is nu een Gevangenismuseum. We zijn binnen geweest en het was wel aardig, niet heel spectaculair. Leuker is het dorp zelf en de aparte bouw van huizen en de strenge teksten die op de huizen prijken. Opvoeding. Werk en Bid. Kennis is Macht. Arbeid is Zegen.